Kalendarz wydarzeń

Prezentowana wystawa jest efektem realizacji autorskich projektów dyplomowych z zakresu szeroko rozumianej fotografii w ramach specjalizacji – fotografia artystyczna. Autorkami prac są: Natalia Bondarewicz, Weronika Krasek, Katarzyna Kubala, Izabela Lenort, Zuzanna Pacia, „Bianka” Rusiewicz, Alicja Szymańska i Inga Wardenga. Fotograficzne projekty dyplomowe realizowane były pod kierunkiem dr Gabrieli Habram-Rokosz.

Projekt zatytułowany „Dekada buntu – lata 70-te” autorstwa Natalii Bondarewicz odnosi się do modowych skrajności lat siedemdziesiątych. Autorka w formie zestawu dziewięciu wielkoformatowych fotografii (100x70cm) ilustruje charakterystyczne trendy świata mody, kreowane głównie przez gwiazdy rocka. Celem pracy jest ukazanie trzech na pozór kompletnie różnych środowisk: Glam Rock, Punk i „Dzieci Kwiaty”.  

 „ECO forma - fotografia hybrydowa”, to tytuł projektu dyplomowego autorstwa Weroniki Krasek, którego założeniem jest próba zwrócenia uwagi na piękno unikatowych form świata przyrody. Metodą eksperymentu fotograficznego – poprzez wielokrotne powiększenie świadomie wybranego fragmentu organicznego detalu – autorka tworzy wielkoformatowe (100x70cm) obrazy FOTO-graficzne.  

Katarzyna Kubala w swoim projekcie „Odkrywanie piękna formy w świecie kwiatów” wskazuje na wyrafinowane kształty kwiatów Kalii (łac. Cantedeskia). Wykorzystując możliwości makrofotografii autorka w postaci wielkoformatowego tryptyku i dyptyku w niekonwencjonalny sposób obrazuje fragmenty roślin.

Źródłem inspiracji twórczej Izabeli Lenort stały się “Postacie mitologii słowiańskiej w obiektywie”. Najciekawszym dla dyplomantki i zarazem fundamentalnym filarem tej mitologii są najróżniejsze demoniczne istoty i bestie, które przekładają się na ludzkie przekonania czy obawy. Pani Izabela w swojej pracy dyplomowej koncentruję się na konkretnych przykładach mitologicznych demonów, łącząc fotografię portretową z autorską charakteryzacją.      

Tematem pracy dyplomowej Zuzanny Paci jest „Mowa dłoni – fotografia artystyczna”. Zestaw sześciu monochromatycznych ujęć dłoni bliskich autorce osób, ujętych w kwadratowych kadrach (50x50cm) zwraca uwagę na istotę światła w iluzji trój-wymiaru. Źródłem inspiracji jest w tym przypadku twórczość Tima Bootha, autora projektu „Show of the hands”.

Założeniem projektu dyplomowego „Bianki” Rusiewicz z zakresu fotografii artystycznej jest wykonanie portretów prezentujących makijaż charakterystyczny dla Starożytnego Egiptu i nawiązujący do czasów współczesnych. Autorka dokonuje próby zilustrowania różnic w zakresie technik stosowanych dawniej i dziś.

Praca dyplomowa Alicji Szymańskiej „Mowa cieni – fotografia artystyczna” stanowi próbę interpretacji formy ludzkiej sylwetki jako tworzywa artystycznego. Celem projektu fotograficznego było ukazanie efektów procesu twórczego, zmierzającego do wykonania zestawu wielkoformatowych obrazów fotograficznych (100x70cm). Prace te mogą pełnić funkcję dekoracyjną wystroju wnętrz lub zdobić przestrzenie miejskie w formie podświetlanych kasetonów reklamowych a także stanowić motywy do druku na tkaninach, okładkach magazynów reklamowych lub opakowaniach kosmetyków.

Pomysłem na wykonanie fotograficznego projektu dyplomowego Amerykański sen. Powrót do przeszłości autorstwa Ingi Wardengi była estetyka mody lat pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych Ameryki, inspirowana osobowością i twórczością Lany del Rey - współczesnej, amerykańskiej artystki, a także piosenkarki, poetki i kompozytorki. Artystka śpiewa w stylu popu, rocka i muzyki alternatywnej. Czerpie inspiracje z różnych źródeł, w tym filmu noir, hollywoodzkiego glamouru lat 50. i 60. oraz klasycznego rock and rolla.

Emilia Wawoczny jako miłośniczka poezji zdecydowała o nawiązaniu w pracy dyplomowej Utopia w zgiełku miasta - fotografia konceptualna do literatury pięknej. Wybrała wiersz Utopia autorstwa Wisławy Szymborskiej, ponieważ fascynuje w nim nie tylko wymowa, a także rozbudowane epitety opisujące obiekty przyrodnicze, takie jak drzewo, jezioro czy też jaskinia.  W wybranym utworze zainteresował Emilię podmiot liryczny, który niczym przewodnik opisuje tajemniczą wyspę. Przedstawione obrazy zawsze wyobrażała sobie bardzo dosłownie, natomiast ich ukryte, głębsze znaczenie czyni niekonwencjonalną zależność między słowem, a obrazem.